Dagboek van een verdwenene is een coproductie met Muziektheater Transparant uit Antwerpen. Eerder werkten we met hen samen voor Kings of war.

Het is 1917 als de Tsjechische componist Leoš Janáček (1854-1928) in een kuuroord de bijna veertig jaar jongere Kamila Stösslová ontmoet. Zij is getrouwd en heeft twee kinderen. Het belet Janáček niet om hevig verliefd op haar te worden. De relatie blijft platonisch maar tot aan zijn dood zal hij door haar geobsedeerd blijven. Meer dan 700 vurige brieven getuigen daarvan. Kamila inspireert hem tot enkele van zijn belangrijkste opera’s, zoals Katya Kabanová en De zaak Makropoulos.

Een jaar eerder had Janáček in de krant een anonieme cyclus weemoedige gedichten gelezen over Janik, een dorpsjongen die hals over kop verliefd wordt op een zigeunermeisje en alles achterlaat om haar te volgen. De componist ziet er zijn gevoelens voor Kamila in weerspiegeld. Op basis van de gedichten schrijft hij een liedcyclus die het best kan worden omschreven als een intiem zelfportret. Zal Janiks verlangen naar passie hem bevrijden van een verstikkende omgeving? Of vergooit hij zijn hele bestaan aan een illusie?

De vorm van het werk is uniek: een cyclus van 22 nummers voor tenor en piano wordt in het midden aangevuld met drie liederen voor een klein vrouwenkoor en een mezzosopraan die het zigeunermeisje Zefka uitbeeldt. Ivo van Hove regisseert topzangers Ed Lyon, Peter Gijsbertsen en Marie Hamard en TA-acteurs Hugo Koolschijn en Gijs Scholten van Aschat. Vanuit haar fascinatie voor de stem schrijft de Belgische componist Annelies Van Parys een antwoord op dit aangrijpende liefdesverhaal.

Ivo van hove over Dagboek van een verdwenene

‘Dagboek van een verdwenene is minder bekend dan de grote opera’s van Janáček maar doet daar beslist niet voor onder. De kracht van dit korte werk ligt besloten in een tweevoudige vitaliteit. In de eerste plaats is er de cyclus met korte, rauw-poëtische gedichten, volks en trefzeker van toon. Daarnaast is er de passionele verliefdheid van Janáček op de zeer jonge Kamila Stösslová waardoor het werk doortrokken is van een wanhopig en verschroeiend verlangen naar het onmogelijke, naar een nieuw begin.’

#dagboekvaneenverdwenene