Met In ongenade (Disgrace) voegde Nobelprijswinnaar J.M. Coetzee de zoveelste magistrale roman toe aan zijn oeuvre. Voor regisseur Luk Perceval is het een portret van een man die zichzelf langzaamaan leert zien zoals hij werkelijk is en tevens het relaas van een land in volle omwenteling.

Zuid Afrika. David Lurie (Gijs Scholten van Aschat), 52 en tweemaal gescheiden, raakt als docent aan de Kaapse Hogeschool verwikkeld in een verhouding met één van zijn studentes en wordt door een tuchtcommissie gehoord. Hij bekent, wordt ontslagen en zoekt zijn dochter Lucy op die op het platteland een boerderij runt.

Op een dag worden hij en Lucy brutaal overvallen door een groepje zwarten. Zij wordt verkracht, maar weigert aangifte te doen. Terwijl hij met zijn normen en waarden nog volop in het oude Zuid-Afrika leeft, is Lucy, die zelfs een abortus weigert, een kind van het nieuwe Zuid-Afrika. Zij weet dat ze moet leren omgaan met de harde realiteit van het overleven. Ze is bereid haar zwarte buurman Petrus te huwen en haar land op te geven in ruil voor zijn bescherming: ‘Misschien moet ik dat leren aanvaarden. Om van de grond af te beginnen. Met niets.’ Haar vader vindt haar keuze onaanvaardbaar.

Na in ongenade te zijn gevallen als academicus, blijkt Lurie niet in staat zijn dochter te beschermen. De kloof tussen het oude en het nieuwe leven is te groot: ‘Ik weet niet meer waar het om draait. Tussen Lucy’s en mijn generatie schijnt een doek gevallen te zijn. Ik heb het niet eens gemerkt.’

'Een indringende en aangrijpende vertelling over de botsing van culturen, morele oordelen en familieverhoudingen' - de Volkskrant****

'Deze voorstelling is verplichte kost voor elke theaterliefhebber.' - Knack*****

'In ongenade is als toneel minstens net zo verslavend als het boek.' - De Groene Amsterdammer

'Mede dankzij bewerker Josse de Pauw heeft regisseur Luk Perceval een regelrecht wonder verricht. Wars van elk effectbejag. Het verhaal is inhoudelijk en visueel aangescherpt (...) Met een uitgekiende belichting krijgt de collectie poppen allengs de allurte van een stug, maar levend volk.' - Trouw

'Een indrukwekkende Janni Goslinga, Chris Nietvelt in haar mooiste eenvoud, de altijd roerende Celia Nufaar, een fragiele Charlie-Chan Dagelet (...) Felix Burleson speelt een glansrol en Sergio Hasselbaink is getransformeerd tot een icoon van een explosieve, machteloze jongeling.' - Vrij Nederland

'Gijs Scholten van Aschat is overrompelend goed (...) Ook de andere acteurs overtuigen, met name Janni Goslinga (...) Het allersterkst is het toneelbeeld, dat de voorstelling diepte geeft en het verhaal universeel maakt.' - Haarlems Dagblad

Luk Perceval over In ongenade

‘Het verhaal ontroert mij, dat is de belangrijkste reden om het te brengen. Die mannelijke overmoed die ten onder gaat in de jungle van het platteland, een plek waar  zelfverzekerdheid niets waard blijkt te zijn. Wat overblijft is een menselijk, vergankelijk mens. Een relatief mierenbestaan. Dat gegeven spiegelt zich op vele niveaus. Het boek stelt ook de vraag: wat is moraal? De dochter versus de studente. Zijn ze beiden verkracht? Waarom zou het ene geval anders zijn dan het andere? De professor spreekt zichzelf daarin tegen. Uiteindelijk rest hem alleen nog zijn hulpeloosheid.  Dat gegeven en vooral ook de aanvaarding van die hulpeloosheid, dat vind ik mooi.Het is overigens niet allemaal somberheid: er zit humor in het verhaal. De afstandelijke manier waarop de professor naar zichzelf en zijn situatie kijkt, is grappig. Hoe hij slaapt met de dierenarts, een vrouw die hij niet aantrekkelijk vindt. Hij maakt zichzelf er bijna belachelijk mee. Ach, de trieste lichtheid van het bestaan.'

#inongenade