De Hoeksteen is een groteske komedie over de nadagen van het sociale paradijs in vijf bedrijven. Gerardjan Rijnders schreef het toneelstuk vijf jaar geleden als feuilleton voor de VPRO televisie, maar deze omroep vond het te banaal voor de kijkers. Het gaat er inderdaad hard en grof aan toe in de drie gezinnen, die tot de onderste lagen van de samenleving zijn weggedrukt. Het is allemaal kommer en kwel voor deze minima.

De ene vader is aan de drank, de ander invalide en heeft last van incontinentie, de derde misbruikt zijn dochter. De ene moeder is een afgematte huissloof, de ander heeft borstkanker. De kinderen zijn aan de drugs; een zuster is een heroïnehoer en verwaarloost haar baby. De transseksuele zoon leeft samen met een lesbische dochter. Ellende te over. Zelfs de kanariepiet ontploft in zijn kooi. Er is geen eten, het ouderwetse en afgesleten meubilair valt uit elkaar. De verloedering slaat keihard toe bij deze maatschappelijk uitgerangeerde, maar politici en vakbonden laten hen aan hun lot over. De schuttingswoorden die de kans en taalarmen bezigen staan in schril contrast met de beschaafd klinkende, maar holle frasen van de politieke machthebbers, waaronder Neelie Smit Kroes, die op video zijn nagebootst.

‘De Ramblers gaan naar Artis’ Klinkt quasi gezellig op de plaat. Met zwarte humor en opzettelijk gekozen clichébeelden tonen Gerardjan Rijnders en Sam Bogaerts, die samen de regie hebben gevoerd, hoe zwaar vermolmd onze welvaartsstaat is en dat de sociale rechtvaardigheid een farce is. Het stuk, waarmee Toneelgroep Amsterdam haar eerste speeljaar heeft afgesloten, is een publiekssucces geworden.