Naar Moskou, naar Moskou!", zuchten Olga, Irina en Masja al meer dan honderd jaar in Anton Tsjechovs 'Drie Zusters'. Deze Russische klassieker uit de wereldliteratuur verhaalt over de dochters van een legerofficier die destijds met zijn gezin Moskou verliet om bevelhebber te worden van een garnizoen in een kleine provinciestad. Na de dood van hun vader verlangen de drie zusters hevig naar het groots en meeslepend leven uit hun jeugd in de hoofdstad, maar geen van de drie slaagt erin haar geluk daadwerkelijk te beproeven. Anton Tsjechov was een echte theatervernieuwer, die in Rusland anno 1900 niet ten volle begrepen werd. 'Drie Zusters' kan je in het licht van de opkomende (stedelijke) burgerij lezen als een weerspiegeling van de politieke verzuchtingen van een nieuwe sociale klasse. Voor regisseur Ivo van Hove is 'Drie Zusters' én een sociale kritiek én een liefdesdrama maar bovenal een stuk dat de vraag stelt naar de zin van het bestaan. Om Tsjechov te spelen, dien je te beschikken over een ensemble waarin de acteurs spelen als in een symfonieorkest. In zijn dramaturgie is er namelijk niet één hoofdpersonage, er zijn geen aria's. Ivo van Hove, die voor het eerst Tsjechov ensceneert, gaat nu de uitdaging aan: hij hanteert de dirigeerstok voor deze doorgecomponeerde theatersymfonie.