Thema van deze compositie is de figuur van de duivel, diens eigenschappen en mythologieën, verschijningen en metamorfosekunsten, zoals die in legenden en sprookjes, fabels en spreekwoorden, in toverformules en aloude volksliederen te vinden zijn. Maar met het navertellen pleegt dit schriftelijk vastgelegde en verbreide materiaal toch dikwijls verraad jegens de oorspronkelijke overleving: in de loop der tijd wordt het authentieke van de orale traditie door voortdurend variëren uitgehold.

Uit de verschillende tekstbronnen heb ik een in elkaar grijpende vertelling samengesteld, een episch continuüm uit brokstukken, voornamelijk aan de hand van de verzamelband les Evangiles du Diable, selon la croyance populaire door Claude Seignolle in 1964 uitgegeven.

De muziek, in 36 nummers gevat, maakt een algemene indeling mogelijk in stukken die een duidelijk begeleidingskarakter hebben, en in autonome, waar het doen en laten van de duivel – in navolging van de illusionistische esthetiek uit het Baroktheater – zoveel mogelijk met klankschildering opgeroepen wordt.