Vijf prominente denkers uit de kunst en wetenschap trekken zich terug op een bijzondere locatie voor een nieuw realityprogramma. In totale afzondering en onder het toeziend oog van de camera houden ze zich bezig met de toekomst. Een Soefistische presentator voert gesprekken met de deelnemers, daagt ze uit en confronteert ze met elkaar. Het experiment loopt uit de hand, er valt een dode en de producent besluit het programma niet uit te zenden. Het materiaal gaat in een kluis en de overgebleven deelnemers proberen hun gewone leven weer op te pakken.
De voorstelling begint op het moment dat de deelnemers aan het experiment elkaar sinds lange tijd weer ontmoeten. Samen kijken ze naar de nooit uitgezonden opnames uit het huis en worden ze geconfronteerd met beladen beelden waarin pijnlijke relaties, persoonlijke angsten en abstracte toekomstvisies hun Huis van de toekomst kleuren. Het publiek is getuige van een onthutsende reconstructie.

Huis van de toekomst kan letterlijk van alle kanten bekeken worden. Net als in ander werk van Molier, is het publiek getuige van gebeurtenissen in een huis. De voorstelling hanteert een vorm tussen beeldende kunst en theater, waarbij spel, video en geluid 'live' tot een geheel worden gemonteerd. In deze regie laat Molier ereder opgenomen filmbeelden samenvloeien met het hier en nu van de voorstelling, waardoor op zeker moment het verleden in het heden aanwezig lijkt.

carina molier
In haar theaterwerk onderzoekt Carina Molier de grenzen tussen theater, film, beeldende kunst en muziek, tussen fictie en werkelijkheid. Gebruikmakend van meerdere disciplines en nieuwe technologische mogelijkheden creëert zij bij voorkeur meeslepende theatrale trips, vaak gebaseerd op de documentaire werkelijkheid. Zo maakte zij, in co-productie met Toneelgroep Amsterdam, multimedia-voorstellingen als Ruigoord 1 en 2. In een twee verdiepingen tellend multi-mediahuis, waar het publiek gedurende de voorstelling om heen kon lopen, zagen we hoe cultgoeroe Gerardjan Rijnders ondersteund door een team van zielsverwanten en een serie camera’s de dood van zijn moeder vastlegde op internet en haar brein wist te uploaden voor de toekomst. Met haar fictieve ‘Organisatie 2012’ (www.org2012.com) breekt zij, gedurende een langlopend project, op veelvormige wijze de communicatie open over het (individuele) leven in turbulente tijden.