'Het meest intieme, tedere en liefdesvolle stuk dat ik tot nu toe heb geschreven’, merkte Gerardjan Rijnders over Tulpen Vulpen op. En over de titel: ‘Ik schreef het woord tulpen en dacht: Hé, dat lijkt op vulpen. Het betekent verder niets. Maar je kunt het afkorten tot tv als televisieverslaafde vind ik dat wel leuk.’

Na Silicone en Pick-up is Tulpen Vulpen het slotdeel van de trilogie ‘relatie-komedie’. Het gaat om een driehoeksverhouding tussen een echtpaar en een huisvriend, maar ook over Sartregedachte dat we door ons eigen gedrag het leven tot een hel maken. Net als bij de twee andere stukken bewijst Tulpen Vulpen dat de taal ontoereikend is om echt te kunnen communiceren. Op cruciale momenten weten de personages niks te zeggen om hun gevoelens kenbaar te maken. Hun woorden zijn onderling inwisselbaar. Maar de taal wordt door hen tevens gebruikt als wapen, met de scherpte van steekwoorden. In telegramstijl vol woordassociaties en schuttingwoorden om elkaar te treffen, bevechten ze elkander op de ruïne van hun liefdesrelatie. Onder het mom van liefde proberen twee mannen en een vrouw elkaar in te lijven. De echtgenoot is verkikkerd op de huisvriend. Dat roept spanning op bij zijn vrouw, die op haar beurt met die vriend naar bed gaat. Nadat ze zwanger van hem is geraakt, vertrekt ze.