Ayckbourn bij Toneelgroep Amsterdam? Kan dat eigenlijk wel? Hoort dat niet thuis in het vrije circuit? Ja toch, of niet? Is er eigenlijk wel een regel voor wat wel en wat niet kan, voor wat wel en niet hoort? En zo ja, moeten we die regels dan koesteren of juist ondermijnen? Schrijft Ayckbourn daar ook niet over? Over mensen die vastlopen in een mijnenveld van regels en gewoontes? Juist ja, Toneelgroep Amsterdam speelt Ayckbourns Verre Vrienden, in de regie va Gijs de Lange. Nu ook op het Theaterfestival 1993.
Ayckbourn schreef meer dan veertig komedies, allemaal over ons, zijn tijdgenoten. Hij peurt in het huwelijksleven van zijn personages. Genadeloos laat hij zien hoe de idealen van weleer zijn verworden tot actuele nachtmerries. De mannen zijnvaak perfide carrierjagers, hun vrouwen niet meer dan geriefelijk meubelstuk in een verantwoord vormgegeven woning. Onder de sociale codes van plicht en fatsoen gaat een wereld vol verteerde verlangens schuil. Elke behoefte aan liefde, aandacht en respect wordt genegeerd.

In Verre vrienden staat een groepje dertigers op een goed bedoelde teaparty. Zij proberen te feesten, maar de verloren illusies, jaloezie, ontrouw, stukgelopen huwelijken, mislukte carrières, hopeloze ambities verpesten het. De teaparty ontaardt in een kokend feest waar iedereen z’n bek en z’n ziel brandt.