De Poolse Grzegorz Jarzyna werd in 1999 benoemd tot artistiek leider van het Rozmaitosci Theater in Warschau. Alvorens zijn eerste stappen te zetten als regisseur, volgde hij het voetspoor van theatergrootheden als Peter Brook en Jerzy Grotowski in Nepal, Tibet en China. In het Stary Theater van Krakau werd hij assistent van Krystian Lupa, tevens zijn leermeester. Grzegorz Jarzyna werkt nu als artistiek leider van TR Warszawa en is een veel gevraagde gast op internationale festivals in Europa. Met Phaedra regisseert hij voor het eerst bij Toneelgroep Amsterdam.
Grzegorz Jarzyna studeerde filosofie en theologie in Krakau alvorens zich te verdiepen in het theater: ‘Mijn regieopleiding was voor mij een natuurlijk verlengstuk van het onderzoek naar de mens dat ik in de wijsbegeerte voerde. Eerst wilde ik schrijver worden maar op een gegeven moment realiseerde ik me dat alles wat ik te zeggen had al geschreven was, en zoveel beter dan ik het zelf zou kunnen. Daarom heb ik besloten me uit te drukken via het theater.’
Jarzyna is sterk beïnvloed door zijn werk als assistent bij de grote Poolse theatervernieuwer Krystian Lupa: ‘Hij heeft me geleerd me te concentreren op de acteurs. De regie te denken vanuit hun gevoelens, hun innerlijke monoloog. De voorstelling op te bouwen door te luisteren naar de muziek die tussen hen klinkt.
’Met Yvonne, prinses van Bourgondië van Gombrovicz en zijn bewerkingen van Doctor Faustus van Thomas Mann en De Idioot van Dostojevski eist hij een plaats op in het Poolse en Europese theaterlandschap.
Jarzyna’s stijl kenmerkt zich in toenemende mate door het mengen van genres. Opvallend in zijn oeuvre is de productie 2007: Macbeth: een bijna cinematografische voorstelling die zich afspeelde op meerdere locaties, waaronder een speciaal gebouwd podium onder de Brooklyn Bridge in New York.
Hij verwerft internationale bekendheid met zijn enscenering van Festen (Ceremony), het ophefmakende filmscenario van Thomas Vinterberg: ‘Ik denk dat Festen belangrijke sociale issues aankaart. Het is een aanval op de hypocrisie en het verborgen kwaad in de maatschappij en laat de barsten zien in de Poolse familie. Wat me ook interesseert is de ceremonie uit de titel die de voorstelling een dwingend tijdsverloop geeft, als een monumentale klok die niet te stoppen is.’
Zijn veelzijdigheid komt ook tot uitdrukking in regies van TV-producties en opera. Op het Holland Festival 2010 was zijn Giovanni te zien, een radicale herlezing van Mozart’s opera waarin hij de muziek naar de achtergrond verwijst en de mythe van Don Giovanni terugvoert naar een verhaal over mannelijke geilheid en de angst voor de dood.
Jarzyna’s ensceneringen laten zien dat hij niet geïnteresseerd is in het neerzetten van een duidelijk gearticuleerde mening, maar eerder in de meerduidigheid van pure vorm. Door gebruik te maken van symbolen en stereotypen uit de massacultuur creëert hij een theatertaal, die de groeiende collectieve ontreddering verbeeldt. Grzegorz Jarzyna maakt voorstellingen over mensen die verloren lopen in de consumptiemaatschappij en over de onherroepelijke verandering van grzegorz jarzyna de kwaliteit van liefde die dit bij hen teweegbrengt.