Maren E. Bjørseth (1984, Noorwegen) studeerde Regie aan de Theaterschool Amsterdam en gaf in 2012 met haar afstudeervoorstelling Een Poppenhuis meteen haar visitekaartje af: een radicale, speelse en vormbewuste herlezing van Ibsens klassieker. Meteen daarna regisseerde ze het intrigerende Helling (Carl Frode Tiller), het rauwe Ten Liefde (Ko van den Bosch), het vrolijk-macabere Geloof Liefde Hoop (Ödon von Horváth) en Ibsens De wilde eend bij Frascati Producties. Ze kiest stukken over kleine mensen in een absurde, onoverzichtelijke wereld. Daarbij hanteert ze een absurde speelstijl en een abstracte vorm die net boven het realisme hangen. Bjørseth regisseert zowel in haar geboorteland als in Nederland omdat het haar de grootst mogelijke vrijheid geeft en ze zo ‘de voordelen van beide theaterculturen optimaal kan exploreren’.
In Noorwegen regisseerde ze o.a. Reigen (Arthur Schnitzler), Een vijand van het volk (Henrik Ibsen) en Shakespeares Romeo en Julia waarmee ze een nominatie voor de Heddaprisen voor beste regie in de wacht sleepte. In oktober 2016 gaat De dagboek van de tweeling/Het dikke schrift van Agota Kristof in Trondheim in première. Haar regie van Hugo Claus’ Een bruid in de morgen bij TA-2 - het platform voor de ontwikkeling van jong regietalent van Toneelgroep Amsterdam - wordt in 2015 voor het Nederlands Theater Festival geselecteerd. ‘Ze levert een kraakheldere, licht-absurdistische voorstelling af, waarin de acteurs Claus’ personages stuk voor stuk laten flonkeren in al hun hoop en wanhoop.', aldus de Nederlandse Toneeljury.
De komende vier jaar is Bjørseth een van de vaste makers bij Toneelschuur Producties en maakt er vier voorstellingen waaronder twee in samenwerking met TA-2/Toneelgroep Amsterdam. De eerste in de reeks - Emilia Galotti - gaat in januari 2017 in première. De tweede - In wankel evenwicht - gaat in maart 2019 in première.
Toneelgroep Amsterdam heeft in samenwerking met de Philip Loubser Foundation het International Ibsen Fellowship opgericht. Met deze exclusieve beurs wordt drie jaar lang een internationaal jong regietalent ondersteund en in staat gesteld om zich tot het hoogste niveau te ontwikkelen. De eerste Fellow is Maren E. Bjørseth.
Maren E. Bjørseth over In wankel evenwicht
‘Toen ik dit stuk een paar jaar geleden las, heeft het me meteen gepakt, omdat het gaat over het ontkennen van de olifant in de kamer. De personages in het stuk leven leven met elkaar in een wankel evenwicht, dat ze in stand houden door drankgebruik, verdringen of het constant praten over niets. Wat mij intrigeert aan dit stuk is de vraag wat mensen doen wanneer de balans wordt verstoord door buitenstaanders die hun intrede doen. Wanneer het gevaar van de buitenwereld naar binnen komt. Wat gebeurt er wanneer wij worden geconfronteerd met onze angst voor het onbekende?'
Maren E. Bjørseth over Emilia Galotti
‘Emilia Galotti speelt in een door geweld en corruptie gestuurde wereld waar eigenbelang regeert. De prins is een wellusteling die bewondert en begeert. Hij pakt wat hij wil en nu wil hij Emilia Galotti, de mooiste vrouw in het rijk, een meesterwerk van de natuur. Maar wie is deze Emilia eigenlijk? Een vrouw van weergaloze schoonheid? Of is ze nog een meisje? Ik ben sterk gefascineerd door de vrouw als symbool, als machtspersoon en als machteloos object. Sterke vrouwen komen steeds terug in mijn voorstellingen, Emilia Galotti is een nieuwe stap in deze zoektocht. In een kleurrijke, lichtelijk absurde, maar harde wereld gaan wij op zoek naar de vrouw achter het mooie gezicht. Naar de kracht en de eigenwijsheid, de seksualiteit en de grote wanhoop van een jonge vrouw die in een onmogelijke situatie wordt geplaatst. Als het middelpunt van een wervelwind van gevechten over macht, controle en trots. ‘Een roos in de knop gebroken, voordat de storm haar blaadjes verwaait.’ (Emilia over zichzelf). De vele kanten van Emilia maken haar nog even herkenbaar en complex vandaag, als toen. In het lustslot van de prins wordt Emilia gedwongen om extreme keuzes te maken. Uiteindelijk is het stuk te herleiden tot het basale gevecht tussen twee krachten: lust en liefde.’
Maren E. Bjørseth over Een bruid in de morgen
‘Een bruid in de morgen gaat over een gezin waarin iedereen probeert zo goed en zo kwaad als het gaat te overleven, soms ten koste van de ander. Tegenover het cynisme van de ouders, staat de schijnbare onschuld van de kinderen die in hun fantasie vluchten en een heel eigen wereld opbouwen. Het is prachtig hoe Claus met zijn poëtische taal en zijn muzikaliteit hun wereld oproept, een wereld van illusies en dromen die het grauwe bestaan draaglijk maken. Maar ook in hun eigen fantasiewereld stuiten ze op een grens; die van de incest. Claus plaatst voortdurend het verlangen tegenover de uitzichtloze werkelijkheid, de kinderlijke vlucht tegenover de zompige realiteit van de volwassenen. Wat mij aanspreekt is dat Claus laat zien dat de verbeelding een uitkomst biedt maar ook donkere lagen bevat die verwarring stichten. Het is een tekst vol mededogen en poëzie die tegelijkertijd erg verontrustend is.’