De Amerikaan Tony Kushner (1956) is één van de meest gerenommeerde toneelschrijvers van deze tijd. Voor Angels in America ontving hij in 1993 de Pulitzer Prize voor het beste toneelstuk.

Kushner laat zich niet onder één noemer vangen: hij is homoseksueel, agnost, democraat, neo-socialist, Jood, politiek activist en essayist. Kushner buigt zich in zijn stukken over de vraag hoe mensen kunnen veranderen nu er geen grote ideologische modellen meer beschikbaar zijn. Hoe ze verbindingen kunnen aangaan in een maatschappij gekenmerkt door individualisme en verdeeldheid.

Ook in het tweeluik Angels in America: A Gay Fantasia on National Themes draait het om transformatie, herboren worden en de lange aarzelende weg daarnaartoe. Alle personages staan op een keerpunt in hun leven. Ze begeven zich in een transitzone waarin alles opnieuw te ontdekken en te veroveren is. Aarzelend ontstaan nieuwe vriendschappen en relaties die hun sporen nalaten en ieders identiteit opnieuw helpen vormgeven. Deze kwetsbare, zoekende en angstige mensen vinden bij elkaar de kracht en hoop om verder te gaan. Kushner gelooft dat compassie en medemenselijkheid de ingrediënten zijn waardoor mensen met uiteenlopende achtergronden zich kunnen verenigen: ‘Marx was right: The smallest divisible human unit is two people, not one; one is a fiction. From such nets of souls societies, the social world, human life springs. And also plays.’