Allan Stewart Koningsberg (1935) groeit op in een arbeidersgezin in Brooklyn. In de jaren ’60 debuteert hij als stand-up comedian in de theaters van New York en verandert hij zijn naam in Woody Allen. Op de scène ontwikkelt zich het alter ego van de neurotische, sociaal ongemakkelijke en obsessieve intellectueel. Een rol die hij later herhaaldelijk zal spelen in zijn eigen films.

Het oeuvre van de regisseur, acteur, scenarist en schrijver getuigt van een grote artistieke productiviteit; hij schrijft en regisseert meer dan 45 films. Zijn vroege werk wordt gekenmerkt door een droge, slapstickachtige humor en simpele visuele stijl. In 1977 slaat hij een serieuzere weg in en breekt hij door met Annie Hall, waarvoor hij vier Oscars in ontvangst mag nemen. Diane Keaton, die de titelrol vervult, inspireert hem naar eigen zeggen tot het schrijven van interessante, psychologisch gelaagde vrouwenrollen. Hij gaat verder op de ingeslagen weg met films als Interiors, Manhattan en Hannah and her Sisters, waarmee hij opnieuw een Oscar voor beste originele filmscenario wint.

Ingmar Bergman is van grote invloed op zijn oeuvre. Niet alleen bewondert Allen de veelzijdigheid van de Zweedse toneel- en filmregisseur, het werk sluit ook aan bij zijn interesse in de menselijke conditie, de existentiële zoektocht naar bestaansrecht en de onvolkomenheid van menselijke relaties. In een poging zichzelf te blijven vernieuwen experimenteert Allen in de decennia die volgen met uiteenlopende filmstijlen en -genres: thrillers, musicals en romantische komedies passeren de revue. De menselijke poging om aan de realiteit te ontsnappen vormt een terugkerend thema. De spanning tussen de ontgoochelende werkelijkheid en het gedroomde ideaal, ook in relaties, loopt als rode draad door Allens oeuvre.