Het Nationale Toneel in Den Haag herstelt de traditie om rond kerstmis ‘De Gijsbrecht’ van Vondel uit te brengen, maar dan in een nieuwe interpretatie van regisseur Hans Croiset. De voorstelling lijkt een polemische bijbedoeling te hebben richting Toneelgroep Amsterdam. Op uitnodiging van Cox Habbema is het stuk in de kerstweek naar de Stadsschouwburg Amsterdam gehaald.

Toneelgroep Amsterdam laat zich niet onbetuigd. Het antwoord daarop is Badeloch, dat samen met het Amsterdamse ensemble Nieuw West opnieuwjaarsdag in het Shaffy thater in première gaat. In de slotscène projecteert Petra Laseur als Badeloch een pornofilmpje, waarin het logo van het Nationale Toneel veelvuldig voorkomt. De theateropvattingen van dit Haagse gezelschap worden zodoende als onbetamelijk voorgesteld.

Nieuw West verwoordt in haar beginselverklaring aan het begin van de voorstelling wat zij onder levend toneel verstaat. Pas dan mag het publiek plaats nemen op de tribunes. Petra Laseur, die eerst nog heeft betoogd dat zij gelooft in toneel als verbeelding, neemt vervolgens de rol van de stad Amsterdam op zich. Ze is verkracht door geweldenaren uit het Oosten en als een Moeder Courage neemt ze de andere vier spelers met heel hun hebben en houwen mee op sleeptouw, op zoek naar hun vaders, ergens in Duitsland.