De titel Bernhard verwijst naar de Oostenrijkse (toneel)schrijver Thomas Bernhard (1931-1989). Zijn even geestige als zwartgallige stukken bestaan veelal uit lange monologen, geschreven in korte, repetitieve zinnen voor één enkel personage. Daartegenover staat vrijwel altijd een figuur die luistert en zwijgt. Zijn stuk Am Ziel, waar in Bernhard sprake van is, gaat over een moeder en dochter die al jaren hun vakantie aan het Nederlandse Katwijk doorbrengen. In het eerste deel pakt de zwijgende dochter de kleren van de moeder in. Een toneelschrijver zal een aantal dagen bij hen in Katwijk doorbrengen en komt op bezoek om hun reis te bespreken. Daarna speelt het stuk in Katwijk, waar de dochter alle bagage aan het uitpakken is. De moeder spreekt over haar overleden man, hun ijzergieterij, over de toneelkunst, het succes van de toneelschrijver en de jeugd. Ook in Bernhard van Gerardjan Rijnders zien we een moeder, een dochter en een jonge toneelschrijver. Maar naast en achter de verwijzingen naar Am Ziel, spelen in Bernhard allerlei andere associaties een rol, die samen zorgen voor een gelaagde, komische kijk op het huidige Nederlandse theater en de staat van onze constitutionele monarchie en parlementaire democratie.