‘s Avonds was de Stadsschouwburg voor de Oresteia van Johan Simons. In de ochtend speelden jongeren van twee Amsterdamse scholen in hetzelfde toneelbeeld een korte, eigen versie. Zij gaven hun visie op wraak en vergiffenis. Hun jonge bloed raast van verlangen, kookt van haat, vloeit over het smerige schoolplein. Hun taal van hanggroep en fietsenstalling mengt zich met die van de klassieke dichter. De Trojaanse oorlog ontaardt in een geloofsstrijd. Daarin is een leven niet meer dan een dodelijk wapen en wordt zelfs het ouderlijk huis een slagveld. Een Koor van pubers vraagt zich af hoe heilig een oorlog kan zijn en roept de goden ter verantwoording.