De Caracal van Judith Herzberg is de eerste solovoorstelling van Marjon Brandsma. Ze was er speciaal voor gevraagd door Judith Herzberg. Het stuk is opgebouwd uit een reeks telefoongesprekken. Om die zo echt mogelijk te laten lijken. Werd Marjon Brandsma steeds opgebeld door de technicus Gunter van Leemputten, die met haar praatte, zonder dat het publiek het verstond.

In De Caracal, een woestijnkat, is Marjon Brandsma directrice van een school voor moeilijk opvoedbare kinderen. Zij is contactarm en ze leeft op zichzelf in een flatje. Een getrouwde man is verliefd op haar. Om zekerheid te hebben van zijn en haar gevoelens, is de afspraak gemaakt elkaar een jaar lang te mijden. De termijn is verstreken en op deze avond wacht ze zijn telefoontje af. Intussen wordt herhaaldelijk door deze en gene gebeld: Een hijger, haar zus, de overleden moeder. Uit gesprekken krijgt de toeschouwer een interessante kijk op haar karakter en geestesgesteldheid.