Henrik Ibsen (1828-1906) is de schepper van het moderne drama. Zijn leven en werk zijn sterk met elkaar verbonden. Als een van de eerste geeft hij het gewone, alledaagse in zijn stukken een tragische dimensie. Ibsen is ongekend productief. Hij schrijft versdrama’s als Peer Gynt (1867), tast sociale conventies aan in stukken als Pijlers van de samenleving (1877), houdt de bekrompen huwelijksmoraal tegen het licht in Het Poppenhuis (1879). In Hedda Gabler (1890) toont hij een vrouw die worstelt met een existentiële crisis. Volgens de Noorse psycholoog Arne Duve is dit stuk een zelfportret van de schrijver en diens beklemde emotionele leven.