Drie vrienden, Gus, Harry en Archie ontmoeten elkaar op de begrafenis van een jeugdvriend. Hals over kop beslissen ze om een viertal dagen te breken met hun alledaags bestaan. Ze vliegen naar Londen. Een trip, in alle opzichten. Eenmaal los van familie en verantwoordelijkheden storten ze zich in de hectische stroom van het uitgaansleven. Ze herbeleven hun jongensjaren en leven al hun mannelijke fantasieën uit.

Husbands is gebaseerd op de gelijknamige film van John Cassavetes die met zijn werk diverse prijzen won waaronder de Gouden Leeuw in Venetië voor Gloria en een Oscarnominatie voor A woman under the influence. Het radicale oeuvre dat hij na zijn dood in 1989 achterliet, is getekend door een enorme liefde voor acteurs. Maar ook door wat we ‘het menselijk tekort’ zouden kunnen noemen. Bij Cassavetes uit zich dat ten volle in de momenten van roes. Wat dan de kop op steekt, is een explosief en onuitspreekbaar verlangen naar een ander leven. Evengoed is het een implosie: een allesomvattende twijfel aan de werkelijkheid. Niets is meer echt.

Van Hove heeft in zijn voorstellingen van de films Opening Night en Koppen (Faces) van Cassavetes, bewezen er theater in zijn zuiverste vorm van te kunnen maken. Husbands was zijn eerste liefde. Pas zeer recent konden hiervan de rechten worden verworven. Net als bij de andere voorstellingen is de vertaling van de hand van Gerardjan Rijnders.

van hove over husbands
'In Husbands volgen we drie vrienden, in crisis na de dood van een vriend. Hun rouwproces lossen ze op met een uitstap naar Londen, zo willen ze voor zichzelf bevestigen dat ze leven. Ze laten verhoudingen achter waar erg veel sleet op zit. In Londen gaan ze op zwier, ze drinken, verkopen seksistische praat, pikken een paar vrouwen op. Het is puur escapisme, het is male bonding tegen de dood. Je kan de tocht zien als een puberale uitspatting, wat een bitterzoete toon oplevert. Husbands is een film met ogenschijnlijk een weinig dramatisch verloop. Het lijkt soms op een aaneenrijging van fragmenten, waarbij elk van de personages even centraal staat. Maar bij het lezen van het scenario viel het me op dat er toch een duidelijke structuur van drie bedrijven inzit. Husbands  heeft een duidelijk begin, midden en einde. Het script opent met de begrafenis van hun vriend. Dan maken we kennis met het leven van de drie vrienden terwijl ze door New York zwalken, we zien ze thuis of aan het werk. Een leeg leven. Het tweede bedrijf is dan de vlucht naar Londen. Daar stappen ze in een andere wereld, en gaan ze gedurfder leven. Ze doen dingen die ze eerder nooit gedaan hebben: ze gokken en gaan naar prostituees. In het derde bedrijf gaan twee van hen naar huis, een derde blijft achter. Voor twee van hen lost de crisis zich op. Ze keren terug naar hun familie. Voor twee van hen was hun uitstap naar Londen een intermezzo, een manier om de rouw te verwerken. Voor de derde leidt de escapade naar een definitieve breuk met het verleden. Maar zijn toekomst is onzeker. Voor Cassavetes heeft dat niets negatiefs, want voor hem betekende de familie heel veel. Hier zie je weer de menselijke warmte van de cineast. Wat mij hierin aantrekt, is dat het einde toch positief is, omdat Cassavetes laat zien dat het niet gaat om het Geluk met hoofdletter. Neen, het gaat om het kleine geluk. Ik vind dat een belangrijke levensles. Als ik dan op de evolutie van de personages terugkijk, heeft het verhaal veel van doen met een rite de passage, een overgangsritueel.'

programmaboek 12|13
Blader door het programmaboek door op onderstaande afbeelding te klikken of download als pdf.