Het Vlaamse gezelschap De Tijd en Toneelgroep Amsterdam brachten ij hetzelfde speeljaar In De Eenzaamheid Van De Katoenvelden uit. De Franse auteur Bernard-Marie Koltes schreef ‘dans la solitude des champs de coton’ in 1986. Intrige noch psychologie ontwikkeling zijn in het stuk te onderkennen. De ellenlange, geconstrueerde, maar poëtisch en muzikaal klinkende zinnen lijken op bezweringsformules die destructieve sentimenten, zoals gevoelens van eenzaamheid, vijandigheden wantrouwen, dienen te verdrijven. De twee hoofdfiguren zijn geabstraheerd tot een dealer die iets onbestemds te verhandelen heeft: liefde, rijkdom, illusies, seks en een argwanende klant die mogelijk geïnteresseerd is in de aangeboden waar. Het stuk is een metafoor van onze samenleving, waarin mensen in hun onderlinge relatie eigenlijk voortdurend zaken met elkaar doen. Het eigenbelang staat altijd of indirect voorop.

De Belgische regisseur Sam Bogaerts experimenteerde bij zijn eerste grote zaal productie bij Toneelgroep Amsterdam met de publieksruimte van de Stadsschouwburg Amsterdam. De eerste tien rijen voor het podium waren omgedraaid, richting achteruitgang. Het grootste deel van de voorstelling voltrok zich op de balkons. Na de pauze werden de stoelen in hun normale stand gemonteerd en speelden Marjon Brandsma en Kitty Courbois op het voortoneel met als achtergrond het niet opgetrokken brandscherm.