Jeruzalem is verwoest. Als een onteerde weduwe ondergaat ze haar straf. Naakt en menstruerend loopt zij door de lege straten. Niemand schiet te hulp. Haar God heeft haar in de steek gelaten, minnaars weigeren haar te troosten, vrienden zijn afgehaakt. Gebukt gaat zij onder het juk van vreemde volkeren die bezit van haar hebben genomen. Haar kinderen verhongeren op de hoek van elke straat, de oudsten hebben as op hun hoofd gestrooid ten teken van rouw en de priesters verteren van schuld en vertwijfeling.

Te midden van de puinhopen, in een door honger gesloopt lichaam, vraagt het volk zich verbijsterd af wat de relatie is tussen God en hun ellende. Zwaar heeft Jeruzalem gezondigd, daar bestaat geen twijfel over. Niemand ontkwam aan de toorn van hun God. Door deze buitensporige straf neemt twijfel aan het bestaan van God de overhand. Want kan een vergrijp zo groot zijn dat het deze vreselijke verschrikkingen tot gevolg heeft? De vrouw klaagt, de vrome twijfelt en de voorbijganger geeft commentaar.

Met de enscenering van Klaagliederen vervolgt regisseur Gerardjan Rijnders zijn onderzoek naar retoriek in grote zaal. In de reeks Hamlet, Andromache en Richard III nu het Bijbelse drama. Klaagliederen heeft vele componisten geïnspireerd tot een muziekdramatische bewerking. Voor deze productie wordt nauw samengewerkt met componist Boudewijn Tarenskeen.