Opening Night ging in 2006 in première en is sindsdien een theaterhit tot ver buiten Europa: van Wenen, Korea, Parijs, Australië tot New York, Chili en Buenos Aires.

Elsie de Brauw werd voor haar hoofdrol als Myrtle bekroond met de Theo d’Or, Jacob Derwig ontving de Arlecchino en Chris Nietvelt werd genomineerd voor de Colombina.

Vlak voor de première van het toneelstuk De Tweede Vrouw is Myrtle Gordon getuige van de dood van één van haar trouwste fans, Nancy. Ze kan de beelden van het ongeluk niet vergeten en het spelen van haar rol raakt onlosmakelijk verbonden met de dood van het meisje, in wie ze veel van zichzelf herkent. Terwijl haar wereld langzaam in scherven valt, probeert Myrtle wanhopig overeind te blijven. Ze ziet maar één uitweg: om vat te krijgen op haar rol brengt ze het dode meisje in haar verbeelding tot leven.

Myrtle wordt echter steeds afhankelijker van Nancy, en van een zegen wordt het jonge meisje een vloek. Myrtles collega’s zien hoe ze langzaam in een depressie raakt. Er rest haar nog één ding: in een vlaag van overlevingsdrift vermoordt ze haar jongere ik, waarna ze herrijst en een glorieuze première speelt.

‘Het levert al met al een aantal intrigerende dubbele bodems en spiegeleffecten over schijn en werkelijkheid op, die zich soms duizelingwekkend aan de toeschouwer openbaren. (...) Opening Night is een hecht ensemblestuk. Uiteindelijk ontstijgt het aan de al te benauwde wereld van repetitielokaal en gaat het over ons allemaal.’ - Volkskrant *****

‘Bovenal is deze avond voor Elsie de Brauw. Zij speelt rijk geschakeerd de gemoedstoestanden van de op drift geraakte Myrtle (...) De Brauw is en zij speelt een groot actrice. (...) Elsie de Brauw IS Myrtle.’ - NRC *****

‘(...) de grote meerwaarde van opening Night als theaterstuk is het feit dat hier een play-in-the-play ontstaat waar zelfs een derde laag aan toegevoegd wordt, de realiteit (...) Opening Night is spetterend ensembletheater (...) een kerncentrale op zich.’ - De Morgen *****

‘In zijn interpretatie van deze klassieker combineert Ivo van Hove de theatercodes met de regels van de filmset. (...) De combinatie van beide media geeft alle ruimte aan zowel het grote theatrale gebaar als de meer intimistische blik achter de schermen. (...) Opening Night is aan de ene kant een maatschappelijke analyse in zakformaat: het theatergezelschap functioneert hier als een minisamenleving, met strikte regels, normen en verwachtingen. Aan de andere kant is het een meeslepend psychologisch drama, dat je als kijker onweerstaanbaar in de huid van de personages lokt. Ivo van Hove weet het wankele evenwicht tussen deze twee lijnen feilloos in beeld te zetten en maakt van Opening Night een hedendaagse fabel voor donkere dagen en een aanklacht tegen het laatste ondoorbreekbare taboe: de uitsluiting van de ouder wordende vrouw.’ - De Standaard

‘Regisseur Ivo van Hove heeft respect voor het oorspronkelijke verhaal, zonder de film te laten naspelen in woord en daad. En toch is de voorstelling filmisch toneel geworden. (...) de winst voor deze productie is dat beide genres niet alleen elkaar respecteren, maar ook stimuleren. ‘Opening Night’ is een juweel ter waarde van een paasei van Fabergé. Een voorstelling die blijft ruiken buiten beeld.’ - De Tijd

‘Voor de acteurs is het een moeilijke klus. Het ene moment zijn ze acteurs die in een rol kruipen om er het volgende moment weer uit te stappen. Dat gebeurt zo spontaan en zo overtuigend dat het lijkt het of ze ter plaatse improviseren. De voorstelling kantelt telkens van één werkelijkheid naar een andere en dat wordt ingenieus in beeld gebracht. Dat alles en niet in het minst het acteerwerk zelf maken van deze voorstelling een unieke theaterervaring.’ - VRT

‘Talent en behoorlijk wat lef, dat was ervoor nodig om het script van Cassavetes te bewerken voor toneel. (...) Ivo van Hove bedient zich uiterst bekwaam van filmische middelen om zijn mise-en-scene meer diepgang te geven. (...) Ivo van Hove kan de vergelijking met Cassavetes prima doorstaan. Allebei hebben ze eenzelfde soort gevoeligheid, die ze weliswaar anders in beeld brengen.’ - Le Monde

'Acteurs schakelen met geweldige souplesse tussen theater en echte wereld (...) toneelconfrontaties zijn razend spannend en geestig.' - Vrij Nederland

'Pakkende voorstelling waarin spel en werkelijkheid in elkaar overlopen.' - Telegraaf

'Een spetterende voorstelling die je ruim twee uur op het puntje van je stoel houdt.' - On Stage

#openingnight