In Othello belicht Shakespeare met het extreme gedrag van Jago de donkerste kant van de mens. Jago creëert een plot waarin hijzelf de hoofdrol speelt. Oordelen, vooroordelen en angst voor het onbekende, vormen een ideale voedingsbodem voor het succes van deze tragische intrigant.

Militaire trots en ambitie bepalen de wereld van de Moorse krijgsheer Othello. Maar wie Othello zegt, zegt Jago. En wie Jago kent, weet welke kracht jaloezie kan hebben. Als Othello hem passeert bij een officiersbenoeming is de kiem gelegd voor een kille afrekening. Genadeloos druppelt Jago het gif van de jaloezie in het gelukkige huwelijk van Othello en Desdemona. Met valse geruchten drijft hij latente gevoelens van racisme en discriminatie naar de oppervlakte. Het leven van Othello ontaardt in een complete chaos. Langzaam maar zeker verliest de eens zo succesvolle militair elke controle over zijn gevoelens en gedachten, met onomkeerbare gevolgen.

'Van Hove is terug met bloedstollende Othello. ... Regie, vormgeving, spelers – de drie-eenheid functioneert hier optimaal en wordt ondersteund door een briljante nieuwe vertaling van Hafid Bouazza.’ - de Volkskrant

‘Klassieke Shakespeare in volle glorie’ - De Telegraaf

‘Kraakheldere regie, beeldschoon decor, perfect gecaste Othello’ - Het Parool

‘Met zijn bronzen bas-bariton schakelt hij (Hans Kesting) weergaloos tussen het minderwaardigheidscomplex van de zwarte man en de drieste woede over het bedrog waarvan hij de constructie niet doorziet, ook niet kán doorzien, omdat hij de wereld weliswaar van bovenaf leidt (hij is generaal) maar van onderen beziet én (daarin schuilt zijn tragiek) ook van onderen beleeft. Roeland Fernhout is met zijn Jago het sterkst ouder geworden. Welk motief de toneelspeler ook kiest voor het vormgeven van deze Demon – carrièristische rancune, echtelijke jaloezie, gesublimeerde geilheid – het kronkelige pad dat Jago bewandelt eindigt in de kaarsrechte lijn van de kwaadaardigheid die in niets ánders wortelt dan in de kwaadaardigheid zelf en die daarom ook zo ongrijpbaar en uiteindelijk verwoestend is. Fernhout heeft deze motivless malefactor nu groots naar zich toe getrokken. Janni Goslinga speelt Emilia, Jago's vrouw die alles ziet maar die de speurzin mist om te dóórzien – prachtrol!’ - Groene Amsterdammer

Othello was Van Hoves eerste Shakespeare regie bij TA. ‘Shakespeares stukken gaan vaak over machtsverhoudingen, de interactie tussen het menselijke en de grote politieke mechanismen. Othello speelt zich af in oorlogstijd en laat zien hoe een held door vreemdelingenhaat ten val wordt gebracht. Daar zit een grote herkenning in, ook al speelt zo’n verhaal zich eeuwen geleden af. Ik heb ook bewust gekozen voor een vertaling van Hafid Bouazza, een Nederlandse schrijver van Marokkaanse afkomst. In veel vertalingen wordt het element van de vreemdelingenhaat teveel onder de mat geschoven.’

Hafid Bouazza maakte in 2002 de nieuwe vertaling. Hij vertaalde de dialogen in prozastijl, maar koos voor de afwijkende monologen een meer lyrische toon. Om Othello’s Arabische achtergrond te onderstrepen, lardeerde hij de monologen met Arabische liefdespoëzie. ‘In de oorspronkelijke tekst staan tal van verwijzingen naar zijn Arabische roots. Zo spreekt hij over de maan, die in het Arabisch staat voor een mooie vrouw, Desdemona dus. Een ander belangrijk thema is de minnaar versus de strijder, een veelvoorkomend element in Arabische literatuur. Ook de zakdoek die Othello aan Desdemona schenkt is typisch Arabisch gedachtegoed. Deze staat voor eer en dat verklaart ook Othello’s woede wanneer zijn vrouw die verliest. Maar de Moor raakt ook in de problemen door de invloed van de westerse cultuur. Als buitenstaander kan hij niet alles volgen en Jago maakt misbruikt van deze onzekerheid.’

#othello