Judith Herzberg schrijft Rijgdraad in opdracht van het Nationaal comité 4 en 5 mei, naar aanleiding van vijftig jaar bevrijding. In deze voorstelling staat een veertigjarig huwelijksfeest centraal. Het stuk gaat over mensen die beschadigd zijn en doorleven. Hoe hebben ze de tijd beleefd. Na vijftig jaar nog over de oorlog zeuren. Merkwaardig genoeg zijn het juist de jongeren die onverzadigbaar zijn in hun belangstelling. Zij voelen de pijn nog die ze zelf niet hebben geleden.

In dit stuk zweeft er veel liefde door de ruimte. Maar de sterke betrokkenheid op elkaar leidt ook tot ongerustheid. Wie is waar? Wie lijkt op wie? Wie leeft waarheen? Gelukkig zijn er altijd wel redenen om bij elkaar te komen. Daarbij komen dan dit soort vragen boven, of juist niet.