Het toneelstuk Roberto Zucco is een zoektocht door het leven die eindigt met de dood. Een zoektocht aan de zelfkant van de maatschappij, waar Koltes zijn personages steeds naar toe manoeuvreert

Roberto Zucco is opgebouwd uit vijftien fragmenten. Als in een film laat Koltes de scenes passeren, die, hoe los de samenhang schijnbaar ook is, ontkoombaar leiden tot het einde van Zucco. Het fascinerende van Zucco is - en wat dit betreft is Klotes erin geslaagd zijn fascinatie voor de echte Zucco in zijn stuk te verwerken – dat hij steeds de sympathie van zijn omgeving opwekt, zonder dat hij daar op uit is. Het jonge meisje dat hij ontmaagd heeft verlaat het ouderlijk huis om hem te gaan zoeken, komt als hoertje in de Rosse buurt terecht, alsmaar in de hoop Zucco terug te vinden. Tijdens een gijzelingsactie van Zucco zijn de omstanders op zijn hand. Zelfs de gegijzelde vrouw – moeder van het door Zucco vermoorde kind – smeekt Zucco bij hem te mogen blijven.

Zo wordt Roberto Zucco veel meer dan een toneelstuk over een ontwortelde misdadiger. Koltes zet de gevestigde moraal op losse schroeven en brengt de toeschouwer in grote verwarring door te laten zien welke vreemde krachten er werkzaam zijn in de moderne mens en maatschappij.