De Amerikaanse schrijver Don DeLillo is de chroniqueur bij uitstek van zijn land en zijn tijd. In talrijke romans en verhalen onderzoekt hij de veelal verwoestende impact die grote gebeurtenissen en maatschappelijke omwentelingen – zoals de Koude Oorlog en de nucleaire dreiging, het digitale tijdperk en de globalisering – hebben op het leven van gewone mensen.

Met Falling Man (2007) schreef hij een reflectie op het mondiale terrorisme en het effect ervan op een New Yorks gezin in de nasleep van 9/11. Keith Neudecker ontkomt lichtgewond en verward uit de Twin Towers. Zonder te weten waarom gaat hij naar het huis van zijn ex-vrouw en zoontje, van wie hij gescheiden leeft. Even later begint hij een verhouding met een vrouw van wie hij per abuis de boekentas meenam toen hij de toren verliet. Nog later gaat hij met een pokerclub de wereld over.

Maar wat hij ook doet, niets werkt: de gebeurtenissen hebben hem zozeer overhoop gehaald dat hij alle gevoel voor richting kwijt is. Hoe komen overlevenden en hun omgeving  in het reine met de traumatische ervaring die 9/11 was? Don DeLillo schildert het portret van mensen die hun identiteit zijn kwijtgeraakt en in een veranderde wereld de weg niet meer vinden.

Vallende man maakt deel uit van een groot project van de Franse regisseur Julien Gosselin op basis van het werk van Don DeLillo. Het eerste deel realiseert hij met zijn eigen gezelschap voor het Festival d’Avignon van 2018. Hierin brengt hij drie boeken van DeLillo samen in een marathonvoorstelling. In april is dit eerste deel bij ons in Amsterdam te zien. Als tweede deel wordt Vallende man gecreëerd.

'De combinatie van spel en de geprojecteerde beelden werkt buitengewoon goed. Wat beneden gebeurt, zie je boven anders gekaderd, in dubbelbeeld soms, vaak als close-up en altijd in zwart-wit. Dat geeft een extra dimensie, iets tussen direct en tijdloos, tussen ratio en emotie. Alsof je, zoals bij een goed boek, kan zien wat tussen de regels staat.' - Trouw ****

'Julien Gosselin a fait de nouveau sensation lors de la première de Vallende Man (« L’Homme qui tombe »). Le public s’est levé comme un seul homme, à l’issue de la représentation, pour ovationner ce spectacle magistral, qui est la suite directe, en néerlandais et avec les fabuleux comédiens de la troupe d’Ivo van Hove, de la trilogie créée en français. (...) Ils démontrent une fois de plus qu’ils forment bien une des troupes les plus flamboyantes d’Europe. Au cœur du spectacle, il y a donc cette Lianne qu’incarne de manière stupéfiante Maria Kraakman, une actrice dont on pourrait dire qu’elle opérerait un croisement entre Liv Ullmann et Isabelle Huppert : un naturel et une sensibilité qui font palpiter la vie, les sentiments avoués et enfouis à chaque instant. Autour d’elle, tous gardent leur mystère. Le Keith d’Eelco Smits, un homme qui se laisse aspirer par le vide, consacrant sa vie au poker, jeu d’argent qui est une des métaphores fortes de la pièce. La Nina de Chris Nietvelt, figure aussi belle que complexe de femme libre et brillante, trouvant son salut dans l’art. Le Martin de Hans Kesting, un des plus grands acteurs européens d’aujourd’hui, abritant dans son corps massif les ambiguïtés de l’histoire européenne. Tous portent cet « homme qui tombe », qui est au cœur du roman de Don DeLillo, en une mé­ taphore aussi simple que puissante de l’effondrement d’une civilisation, dans ce qui ressemble bien à une tragédie contemporaine' - Le Monde

#vallendeman