In L’Avventura raakt een jonge vrouw vermist op een eiland voor de kust. Haar hartsvriendin weet niet hoe ze met de avances van de achtergebleven minnaar moet omgaan. In La Notte is een koppel van middelbare leeftijd niet in staat om de passie die hen eens samenbracht in leven te houden. In L’Eclisse tenslotte flirten een jonge man en vrouw met elkaar tegen de achtergrond van de beurs, beiden niet in staat om zich te binden en de liefde als een groots avontuur te beleven.

Net als in Opening Night en Romeinse tragedies spelen op het toneel aanwezige camera’s een belangrijke rol in de enscenering. Door het gebruik van de bluescreen-techniek ontstaat er een theatrale vertaling voor Antonioni’s visuele poëzie.

michelangelo antonioni
Naast Federico Fellini en Luchino Visconti wordt Michelangelo Antonioni (1912-2007) beschouwd als één van de grootmeesters van de Italiaanse naoorlogse film. Typisch voor Antonioni is zijn focus op de stedelijke elite, de afwezigheid van een expliciete verhaallijn of plot, zeer beperkte dialogen en de verrassende beeldcompositie. La Notte werd bekroond met een Gouden Beer voor beste film op het festival van Berlijn. In 1994 ontving Antonioni een Oscar voor zijn hele oeuvre.

ivo van hove
‘De scripts van Antonioni zijn niet toevallig uit het begin van de jaren zestig, de tijd waarin de wederopbouw materieel is voltooid, maar het oude waarden- en normensysteem zorgt voor een emotioneel vacuüm. Onze huidige tijd vertoont hiermee vele parallellen. Globalisering en ontworteling zetten overgeleverde tradities en waarden onder druk.’