Julie Van den Berghe (1981) studeerde af aan de Amsterdamse Theaterschool met De Coup/e van Mark Ravenhill (Ton Lutz Award) en regisseerde bij NTGent o.a. Een Lolita. Ook is ze gastregisseur bij de Münchner Kammerspiele waar ze Agatha van Marguerite Duras maakte en Amerika naar Kafka voorbereidt. Vanaf dit seizoen zal ze in het kader van TA-2 regisseren, een samenwerking van TA en Frascati Producties. Het werk van Lorca past perfect bij de voorliefde van Julie Van den Berghe voor symbolische, duistere stukken waar zij haar vrolijk-grimmige fantasie op los kan laten. Ze houdt van rauwe thema’s en verhalen die zich afspelen op de rokende puinhopen van een verwoest leven. Julie Van den Berghe schuwt het grote gebaar niet en zoekt voortdurend uitersten op: speels en tegelijk barok, jubelend en tegelijk inktzwart. ‘Het fatalistische karakter van de tekst spreekt mij bijzonder aan; de noodlottigheid ervan. Het is een vreselijk beklemmend stuk. De personages zitten gevangen in hun eigen mechanismen; ze zijn rigide en bloedeloos. Ieder onderwerpt zich aan de morele mores, de meest primaire lusten en driften worden onderdrukt en iedere poging daar uit te breken lijkt fatale gevolgen te hebben. De keuze van de Bruid en Leonardo (haar minnaar), om zich over te geven aan een allesverzengende begeerte en weg te vluchten van haar bruiloft in het besef van de dood die zal volgen, vind ik wonderschoon. Het zijn twee mensen die wars van wat sociaal acceptabel is ervoor kiezen om één moment werkelijk te leven, één enkel moment werkelijk te voelen, om op zijn minst voor één kort moment dat sublieme te ervaren dat de meeste mensen in hun hele leven niet zullen meemaken. Dat deze mensen dat wel doen, maakt de tragische climax van het stuk voor mij tot iets troostrijks. Voor mij is het stuk een pleidooi voor de liefde; de verboden liefde in het bijzonder en de overgave daaraan. Wat voor mij voorop staat is te laten zien wat het betekent om mens te zijn, de overgave aan de meest primaire behoeften. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.’
 
Federico Garcia Lorca (1898 – 1936) is één van Spanje’s grootste schrijvers. Zijn gedichten en stukken wortelen diep in de cultuur van Andalusië en dragen de sporen van volksverhalen, flamenco en het surrealisme waarmee hij in aanraking kwam dankzij filmmaker Luis Buñuel en schilder Salvador Dalí die voor zijn stukken decors ontwierp. Als openlijke homoseksueel en linkse activist werd Lorca tijdens de eerste dagen van de Spaanse burgeroorlog door het Franco-regime geëxecuteerd. Zijn werk werd op slag verboden en pas na de dood van de dictator in 1975 weer vrijgegeven.

programmaboek 13|14
Blader door het programmaboek door op onderstaande afbeelding te klikken of download als pdf.