Boom uit de Tropen is een bijster bizar, schokkend en valshartig familieverhaal van Yukio Mishima. Hij speelde met de dood – ook letterlijk. En dat is nog een understatement. Zo staken hij en enkele leden van zijn militante knokploeg op 25 november 1970 een dolk in hun buik en werd hem daarna ritueel het hoofd van de romp gescheiden. Mishima eiste namelijk dat de garde hun keizer – metafoor voor de Japanse cultuur – beter zou beschermen dan ze deden. Ook dat tekent hem en zijn literaire werk: realisme, hallucinaties, boeddhisme en een romantisch dwepen met samoerais en hun rituelen vol eer streden bij hem om voorrang. In het naoorlogse Japan groeide hij uit tot een omstreden schrijver, die later ook in het westen werd en wordt gelezen. In de jaren zestig stond hij verschillende keren op de nominatielijst om de Nobelprijs voor literatuur te winnen. En dat is misschien nog te begrijpen ook: als er een land is waar ultra hightech en eeuwenoude mystiek hand in hand gaan, is het het land van de rijzende zon wel. Dat maakt de Japanse cultuur voor veel westerlingen even onbegrijpelijk, mysterieus als aantrekkelijk.