Japan. Karaoke. Addergebroed. Bloed. ‘Je bent mijn benen, mijn ogen, dat weet je’, zegt de ogenschijnlijk hypochondrisch zieke Ikuko wanneer haar broer terugkomt van een tochtje naar zee. Isamu houdt van zijn zus, misschien wel meer dan zou mogen. Ikuko is zwanger, van doodsverlangen welteverstaan.

Ondertussen rust Isamu een zware verantwoordelijkheid. Hij heeft in ruil voor haar liefde moeten beloven om hun moeder te doden – nog voordat zijzelf zal sterven. Die koestert op haar beurt een duister plan om haar bloedeigen zoon te bewegen zijn vader te vermoorden. En gebruikt daarbij alle verleidingsmiddelen waarover ze als vrouw beschikt. De vader? Hij eist etiquette en zwart-witte discipline, en weigert het zware lot van zijn gezin onder ogen te zien.