Ben net terug van de voorstelling Klein Leven en het is voor mij echt het meest indrukwekkende stuk wat ik ooit heb gezien. Ongelooflijk hoe treffend de tragiek van het boek tot leven komt. Zooooooo mooi. Zo prachtig gespeeld door iedereen. Ik wilde klappen en joelen op het eind maar ik zat nog helemaal in de emotie. Dus bij deze alsnog een denderend applaus voor de spelers. Ik kan er nog steeds niet bij hoe het zo echt kan voelen.

Tien dagen geleden zag ik de voorstelling Een Klein Leven. Ik heb even gewacht met reageren, maar doe het nu alsnog. Het bijwonen en zien van het toneelstuk was een in meerdere opzichten geweldige ervaring. Toen ik na afloop - nog onder de indruk van de performance - wilde applaudisseren voor de spelers, ontnam de militaristische manier waarop Hans Kesting het bedanken van het publiek leidde, mij in één klap die behoefte. Blijkbaar - hij lachte bij het verlaten van het toneel - zag Kesting het als grappig, dat hij als een officier het sein gaf waarop alle acteurs tegelijkertijd een buiging maakten, voor mij voelde het als een klap in mijn gezicht. Jammer, dat de indringende ervaring zo moest eindigen.

De beklemming van het misbruik en het geweld: ook als kijker drink je de gifbeker tot de bodem leeg. Zeer indrukwekkend. Ramsey Nasr is geweldig in deze rol.

4 uur lang werkelijk adembenemend goed!

Woorden schieten te kort voor dit toneelstuk. Zo intens! Voor elke speler in welke rol dan ook, zal deze gespeelde gruwelijkheid een hel zijn, elke keer weer. Ik zat genageld in mijn stoel van angst, woede, ongeloof maar ook van de warme liefde die gegeven werd. Wat zal Hanya Yanagihara trost zijn om haar boek, zo vertaald te zien naar toneel. Iedereen bedankt voor deze “mooie” avond waar nog lang over na gepraat zal gaan worden.

Hartverscheurend mooi. Prachtig gespeeld! Ik voelde liefde, ontroering, woede, onmacht, angst. Dank voor dit indrukwekkende stuk.