In Flight 49 worden familieleden en vrienden van passagiers samengebracht wanneer hun ergste nachtmerrie werkelijkheid wordt en het vliegtuig waarin hun dierbaren zitten, neerstort. Stone volgt de nabestaanden maar laat in flashbacks het publiek ook kennis maken met de slachtoffers. Er ontstaat een caleidoscopische reis in de levens van tientallen mannen, vrouwen en kinderen. In het laatste deel vinden de nabestaanden elkaar terug tijdens een nationale memorial.

Stone laat zien hoe de mens anno 2020 vecht met het noodlot en de woede en radeloosheid probeert in te dijken. Maar hij toont ook momenten van empathie, troost en weerbaarheid. Erkenning van wat ons allen bindt: een behoefte aan liefde en het leven als een oefening in afscheid nemen. Hijzelf noemt zijn stuk ‘a catalog of grief’: een versplinterd verhaal waarin de brokstukken van levens worden samengevoegd in de hoop zin te creëren uit het verlies en de chaos.