Op een dag botst auteur Édouard Louis op een foto van zijn moeder toen ze twintig jaar oud was. Een gelukkige jonge vrouw vol hoop, vol dromen. Maar hijzelf kent zijn moeder alleen maar als totaal ongelukkig, gevangen in een routineus leven als huisvrouw. Wat was er in die twintig jaar gebeurd?

We zien hoe zijn moeder elke dag moet vechten tegen een dominante mannenwereld waarin ze haar talenten en dromen niet kan realiseren. Ze mag zelfs geen rijles nemen. Het kost haar twintig jaar om zich te bevrijden. Ze verlaat haar man, laat alles achter en vestigt zich in Parijs.

Ivo van Hove over Gevechten en metamorfosen van een vrouw

'Na boeken waarin geweld centraal stond verraste Édouard Louis me met een tekst waarin tederheid de toon aangeeft. Het boek beschrijft de moeizame gevechten van een vrouw om zichzelf te zijn, zelf keuzes te maken. Maar het is vooral ook een langzame toenadering van een moeder en een zoon.’

Het werk van Édouard Louis is radicaal persoonlijk. Zijn romans zijn extreem autobiografisch maar ook maatschappelijk urgent. Hij wil de arbeidersklasse een stem geven, mensen die zelden in de literatuur en op het toneel aan bod komen. Na Wie heeft mijn vader vermoord, het vaderboek is er ook het moederboek: Gevechten en metamorfosen van een vrouw.