Ivo van Hove waagt zich na Scènes uit het huwelijk (2005) opnieuw aan het oeuvre van Ingmar Bergman. Dit keer geen heftige liefdesconfrontaties, maar een voorstelling vol verdrongen beelden en haast surreële associaties.

Drie vrouwen waken bij de stervende Agnes. Haar twee zussen en de bediende Anna zien machteloos toe hoe de ziekte langzaam bezit van haar neemt. Agnes wijdt zich met de haar resterende kracht aan de filmpjes waarin ze getuigenis aflegt van haar lijden. Opgesloten in het ouderlijke huis voelen de zussen zich tot elkaar veroordeeld en maken ze de rekening op van hun voorbije leven. In niets verhullende flashbacks toont Bergman ‘het kluwen van leugens’, de liefdeloosheid en seksuele frustraties die hun huwelijksleven hebben getekend. De dood van Agnes brengt de vrouwen even dichter bij elkaar.



Voor de aanvang van de draaiperiode van Kreten en Gefluister schreef Bergman in zijn werkschrift: ‘Een film om mee te troosten.’ En ook de voorstelling van Van Hove biedt - ondanks de genadeloze observatie van het stervensproces - troost, al was het maar in de bevrijdende en extatische momenten waarin Agnes haar pijn en wanhoop tot kunst maakt en de grens tussen leven en dood wist.

'Dit is een Van Hove op zijn best. Krachtige beelden in een messcherpe mise-en-scène en groots acteerwerk.' - Trouw

'Een voorstelling die aankomt als een dreun. Verdoofd blijf je achter.' - Volkskrant

'Werkelijk briljant.' - AD

'De stervende toont een enorme kracht, Nietvelt maakt er een indrukwekkende rol van, laconiek lijdzaam en keelsnoerend angstig.' - NRC

'Techniek en spel gaan hand in hand in de creatie van een prachtige meeslepende performance.' - TheaterCentraal

'Chris Nietvelt acteert indringend, zonder gêne en volkomen geloofwaardig.' - Telegraaf

‘Agnes wordt door Chris Nietvelt groots neergezet… Het lukt Toneelgroep Amsterdam een brug over de tijd te slaan en Kreten en Gefluister akelig actueel te maken.’ - Aftonbladet

‘Het lijkt een nogal gruwelijke theaterbeleving, maar gek genoeg is de uitkomst toch heel erg Bergmanniaans, en, net als de film, eigenaardig opbouwend.’ - Dagens Nyheter

‘Dit zijn beelden van angst en lijden die, paradoxaal genoeg, verblindend mooi worden…Wat deze voorstelling uiteindelijk spannend en provocerend maakt, (...) is de vermenging van kunstgenres: theater, performance, videokunst, licht- en geluidsdesign. Een geslaagd resultaat van een samenwerking tussen regisseur Ivo van Hove, videokunstenaar Tal Yarden en scenograaf Jan Versweyveld.’ - Tidningen Kulturen

#kretenengefluister