In een verlaten landhuis brengt de doodzieke Agnes koortsachtig haar laatste uren door. In videofragmenten legt ze niet alleen de pijn vast, maar ook haar onstuitbare drang om zichzelf een stem te geven. Haar levenskracht steekt schril af tegen de houding van de drie vrouwen die over haar waken: Maria en Karin, haar zussen die, geconfronteerd met de doodstrijd van Agnes, de rekening opmaken van hun eigen leven en Anna, de bediende die haar bijstaat en verzorgt. De dood brengt hen niet dichter bij elkaar, maar is als een spiegel waarin de vrouwen zichzelf weerspiegeld zien. In niets verhullende flashbacks worden de leugens, de liefdeloosheid en seksuele frustraties zichtbaar die hen hebben gemaakt tot wie ze zijn: angstige en ontgoochelde vrouwen, gevangen in stilte en burgerlijke onderdanigheid.

ivo van hove
Ivo van Hove waagt zich na Scènes uit het huwelijk (2005) opnieuw aan het oeuvre van Ingmar Bergman. Dit keer geen heftige liefdesconfrontaties, maar een voorstelling vol verdrongen beelden en haast surreële associaties. Van Hove: 'Opvallend is dat Ingmar Bergman deze twee volstrekt verschillende films vlak na elkaar uitbracht: Kreten en gefluister in 1972 en Scènes uit een huwelijk in 1973. De eerste een strak vormgegeven, erg theatrale en esthetische reflectie over de dood die door Bergman zelf een troostfilm werd genoemd, de tweede een haast documentaire, in televisiestijl gedraaid verslag van een echtpaar in huwelijkscrisis.' Ook Ivo van Hove heeft in zijn theaterwerk deze twee verschillende polen geïntegreerd: een esthetische, sterk op taal gerichte stijl gecombineerd met een authentieke, haast performanceachtige vorm van spelen.

ingmar bergman
De Zweedse Ingmar Bergman (1918-2007) is een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de Europese auteursfilm, maar zijn oeuvre omspant ook theater, televisiewerk, essays en biografische geschriften. Hij heeft vijftig speelfilms, vijftien tv-films, meer dan honderd theaterproducties en vele radioprogramma´s op zijn naam staan. Voor de aanvang van de draaiperiode van Kreten en Gefluister schreef Bergman in zijn werkschrift: ‘Een film om mee te troosten.’ En ook de voorstelling van Van Hove biedt ondanks de genadeloze observatie van het stervensproces troost, al was het maar in de bevrijdende en extatische momenten waarin Agnes haar pijn en wanhoop tot kunst maakt en de grens tussen leven en dood wist.

programmaboek 11|12
Blader door het programmaboek door op onderstaande afbeelding te klikken of download als pdf.