In een te krappe treincoupé zitten twee mannen bijna op elkaars lip. De één is professor in de biochemie, de ander werkte vroeger bij de KGB en bewaakte het mausoleum van Lenin. Hij heeft een dochtertje dat ziek is: iedere keer als het arme kind een afbeelding van Lenin ziet, wordt ze bevangen door huiduitslag en hysterie.

De ziel van Lenin is als het ware in haar lichaam gekropen en daarom wil die vader maar één ding: Lenin moet alsnog begraven worden, weg met dat gebalsemde lichaam. En daar moet de biochemicus hem bij helpen. Hij was immers degene die Lenins lichaam destijds prepareerde tot het symbool van het socialisme, dat inmiddels ook al begraven is.

Over die merkwaardige ontmoeting tussen twee mannen in het moderne Rusland gaat Reïncarnatie van Grigorin Gorin, een produktie van Toneelgroep Amsterdam en Theater Bellevue. Het is de opmaat voor een serie lunchvoorstellingen die onder de noemer Na de bevrijding binnenkort in de Amsterdamse Balie worden opgevoerd en die gaan over het huidige Rusland. Over de verwarring van de moderne tijd die de oude idealen heeft begraven maar er nog geen nieuwe voor terug kreeg.

In de treincoupé herleven oude Russische tijden als de mannen zich tegoed doen aan thee (nog net niet uit de samovar), wodka en koolpastei. Als ze honderd jaar geleden geleefd hadden, zou Tsjechov ze opgenomen hebben in een van zijn landhuizen. De nieuwe generatie schrijvers van Gorin zet ze neer in 1994, maar de melancholie blijft.

De dialoog tussen de stoffige professor (Pierre Bokma) en de nerveuze vader (Han Kerckhoffs) zit vol verrassende wendingen die met veel humor de triestheid van de chaos beschrijven. Die kleine treincoupé is een metafoor voor het nieuwe Rusland waar de ene coup de ander opvolgt en gevaarlijke gekken het parlement veroveren. Niemand weet waar hij aan toe is en hoe het morgen zal zijn. In die onzekerheid willen mensen nogal eens naar de fles grijpen - of naar de fantasie.