Een vrouw wacht op de thuiskomst van haar man/minnaar. Ze verbeeldt zich de uren van scheiding, zijn samenzijn met een jongere vrouw, zijn terugkeer, hun gesprekken. Werkelijkheid, herinnering en droom lopen naadloos in elkaar over en maken de eenzaamheid, de angsten en diepste verlangens van de vrouw zichtbaar.

jon fosse
De Noorse schrijver Jon Fosse (1959) is al een gevierd romancier en dichter alvorens hij zich in 1994 met And we’ll never be parted (Nooit van elkaar) profileert als theaterauteur. Met De Naam, zijn tweede theatertekst eist hij meteen een plaats op tussen de allergrootste hedendaagse toneelschrijvers. Zijn werk wordt postmodernistisch genoemd maar heeft ook een sterk religieuze ondertoon waarin thema’s als verlatingsangst, eenzaamheid en stilte de boventoon voeren. Zijn stukken worden inmiddels wereldwijd vertaald en opgevoerd.

ivo van hove
Met Nooit van elkaar waagt Ivo van Hove zich voor het eerst aan het werk van Jon Fosse. Hij leest in Fosse’s eerste toneeltekst het mentale portret van een vereenzaamde vrouw die haar angsten en verlangens probeert vorm te geven. De grens tussen werkelijkheid, herinnering en droom lost op in de drie getoonde scènes tussen de vrouw, de man en het meisje. De scènes zijn voor vele lezingen vatbaar: als beelden uit het prille begin van hun liefdesrelatie, als scènes van overspel, als angstdromen over wat de vrouw in haar relatie nog te wachten staat. Fosse slaagt erin om heel diverse associaties op te roepen en de toeschouwer te verleiden in een wereld van dubbelzinnigheid en rituele handelingen.

programmaboek 10|11
Blader door het programmaboek door op onderstaande afbeelding te klikken of download als pdf.