Met Een bruid in de morgen tekende Maren E. Bjørseth voor haar eerste regie binnen TA-2, het platform voor de ontwikkeling van nieuw regietalent, in samenwerking met Frascati Producties.

Vader Pattijn, een voormalig leraar aan het conservatorium, hoopt ooit een concerto te schrijven dat hem eeuwige roem zal brengen. Intussen fantaseert zijn vrouw over een huwelijk met een rijke baron. Hun zoon Thomas is een ‘simpele ziel’ die door zijn zus Andrea wordt gekoesterd. Ze droomt ervan haar geliefde broer op een dag mee te nemen naar de Londense dierentuin. Het gezinsleven wordt drastisch verstoord door de komst van nicht Hilda die door de ouders als huwelijkspartner voor Thomas naar voren wordt geschoven. Hilda is rijk en vormt als ‘een bruid in de morgen’ hun wissel op de toekomst. Ze drijft voorgoed een wig in de liefdesband tussen broer en zus en doet de lang gekoesterde illusies één voor één uiteenspatten.

Geïnspireerd door Glazen speelgoed van Tennessee Williams schreef Hugo Claus in 1953 zijn eerste avondvullende toneelstuk: Een bruid in de morgen. Het is ondertussen een moderne klassieker waarin de komst van een buitenstaander de verhoudingen binnen een familie grondig opschudt.

'droomdebuut van Maren Bjørseth'- Trouw *****

'gaaf en pijnlijk grappig' - de Volkskrant ****

'meesterwerk van een jonge regisseur' - Theaterkrant *****

'Maren Bjørseth zet het contrast vet maar effectief aan in haar stijlvolle regiedebuut' - Het Parool ****

'Maren Bjørseth levert een kraakheldere, licht-absurdistische voorstelling af, waarin de acteurs Claus’ personages stuk voor stuk laten flonkeren in al hun hoop en wanhoop.' - Jury Theaterfestival 2015   

'Claus-fans en toneelliefhebbers: opgelet!' - de Groene Amsterdammer

Maren E. Bjørseth over Een bruid in de morgen

‘Een bruid in de morgen gaat over een gezin waarin iedereen probeert zo goed en zo kwaad als het gaat te overleven, soms ten koste van de ander. Tegenover het cynisme van de ouders, staat de schijnbare onschuld van de kinderen die in hun fantasie vluchten en een heel eigen wereld opbouwen. Het is prachtig hoe Claus met zijn poëtische taal en zijn muzikaliteit hun wereld oproept, een wereld van illusies en dromen die het grauwe bestaan draaglijk maken. Maar ook in hun eigen fantasiewereld stuiten ze op een grens; die van de incest. Claus plaatst voortdurend het verlangen tegenover de uitzichtloze werkelijkheid, de kinderlijke vlucht tegenover de zompige realiteit van de volwassenen. Wat mij aanspreekt is dat Claus laat zien dat de verbeelding een uitkomst biedt maar ook donkere lagen bevat die verwarring stichten. Het is een tekst vol mededogen en poëzie die tegelijkertijd erg verontrustend is.’

#eenbruidindemorgen